Sociologija nauke - Mertonovski i konstruktivistički programi

Knjiga se sastoji iz uvoda četiri poglavlja zaključnih razmatranja i spiska literature. U uvodnom delu raspravlja se o osnovnim epistemološko-m?todološkim problemima i sporovima u sociologiji (nauke). Prvo poglavlje posvećeno je nastanku i emancipaciji sociologije nauke. Ono započinje pregledom optimističkih shvatanja nauke u SSSR-u SAD i Nemačkoj u prvoj polovini dvadesetog veka a potom se analizira neadekvatnost pozitivističkog shvatanja nauke. Nakon toga ukazuje se na izvore relativizma u klasičnoj filozofiji nauke koji postaje dominantna orijentacija konstruktivističkih sociologa. Na kraju obrađuju se i socijalne i kognitivne okolnosti nastanka i razvoja konstruktivizma i postmodernizma. U drugom poglavlju razmatra se Mertonov(ski) program sociologije nauke. Škorić smatra da je početak sociologije nauke moguće locirati u tridesete godine prošlog veka kada je Robert Merton objavio svoju doktorsku disertaciju o nauci u Engleskoj u sedamnaestom veku. Stoga se pored Mertonove teze vrši analiza i Cilselove teze kao još jednog ranog rada koji povezuje istoriju i sociologiju nauke da bi na kraju usledilo detaljno preispitivanje brojnih problema sociologije nauke koji su ovim radovima pokrenuti. U trećem poglavlju izložen je konstruktivistički program sociologije naučnog znanja. Budući da je ova paradigma tokom nekoliko poslednjih decenija bila dominantna u sociologiji nauke odabrani su samo reprezentativni autori pri čemu se izbor zasnivao na dva kriterijuma – izabrani su oni autori čiji radovi su izazvali najveće polemike i koji su bili najuticajniji. Tu spadaju pripadnici Edinburške škole i još nekoliko autora koji imaju sličnu teorijsku poziciju. U četvrtom poglavlju analizirani su "naučni ratovi" kao posledica uspona antinaučne sociologije (nauke). Najvažnija distinkcija kojoj se posvećuje dosta pažnje jeste ona između pronaučno i antinaučno orijentisanih teoretičara pre svega sociologa. Nakon razmatranja osnovnih pojmova obrađuju se i sami "naučni ratovi" shvaćeni kao polarizovani konflikt između pomenutih pronaučno i antinaučno orijentisanih teoretičara. Detaljno se obrađuju i prve pronaučne reakcije Volperta Holtona Vajnberga Šilsa Grosa i Levita. Isto tako posebno se analizira napad na akademsku levicu uz kritički osvrt na ponekad isuviše pojednostavljene kritike. Najzad završni deo rukopisa posvećen je kritičkom osvrtu na mertonovsku i konstruktivističku sociologiju nauke da bi na kraju bio priložen i vrlo iscrpan spisak relevantne literature gotovo u celosti na engleskom jeziku.Originalan doprinos nauci ostvaren je uspešnom primenom uporedne analize u opsežnom teorijskom istraživanju jednog do sada nedovoljno istraženog sociološkog problema pri čemu su pažljivo sistematski i na produbljen način analizirani gotovo svi relevantni problemi sociologije nauke.