Dijalektika prelaznog perioda iz niotkuda u nikuda

Jedna od najkontroverznijih figura svetske literarne scene Viktor Peljevin ovim delom zaokružio je svoj poetički put započet romanima Čapajev i Praznina i Generation P . DPP je polifonijsko delo sastavljeno od jedne elegije romana Brojevi i šest pripovedaka. Centralna tema i ovog puta jeste položaj savremenog ruskog čoveka razapetog između sovjetske prošlosti globalističkih zapadnih uticaja i ruske realnosti kojoj su jednako i daleka i bliska ova dva principa. Opisujući životni put glavnog junaka Stjope autor se opredeljuje za pripovedni postupak začudnosti apsurada ironije i komike. Stjopa je vlasnik doborstojeće banke jedne od mnogobrojnih koje u eri tranzicije ka Zapadu niču gotovo svakodnevno. Velikog poslovnog umeća on gotovo i nema a posao vodi oslanjajući se na rad drugih a ponajviše na sreću ili usud ili sujeverje uslovljeno fiksacijom na pozitivni i negativni broj koji određuju njegov život i sva kretanja i koje on prepoznaje i traži u svim situacijama. Ovakvo životno opredeljenje dovodi do apsurda ne samo njega kao predstavnika svog društva i svog doba nego i čitav sistem kojeg nam pripovedač ogoljuje i u kojem saznajemo kao funkcionišu mehanizmi pranja novca osnivanja fiktivnih firmi i korporacija trgovina ljudskim umovima i telima.