Crno telo

Da li je umetnost sama po sebi strast ili je strast neizostavno prisutna u samoj ideji umetnosti. Poetički i stilski razigrana u želji i strasna u nameri Laura Barna ispisuje roman Crno telo nad kojim bdi još uvek nedovoljno rastumačena figura arhivolšebnog romantika Laze Kostića. Međutim Crno telo je priča o odrastanju i uzrastanju u vrhove nasleđa srpske književnosti i tajni porodične istorije ljubavi i želje koja kao poslanje iz prošlosti putuje kroz vreme od romantizmu sklonog XIX veka i Laze Kostića do današnjih dana nesklonih svemu što je uzvišeno. Laura Barna želi da svakom književnom i životnom detalju podari poseban identitet jer svaki lik ovog romana nosi sobom niz dilema i večnih pitanja o sudbini čovekovog usuda na zemlji o dobru i zlu. Zbog toga je Crno telo nesvakidašnja nadasve zanimljiva i originalna priča o piscu koji je sam svoj hroničar i hroničaru i istraživaču koji u istoriji ne nalazi traženog pisca već sebe. Vlastiti lik u ogledalu lirike Laze Kostića ogoljenog i ranjivog u emotivnim posustajanjima i eruptivnim smenjivanjima unutrašnjih i spoljašnjih pejzaža. Letargično doba Kostićevog stihopisanija melanholije vojvođanske varošice i otuđenja velikog grada pamćenje i samoukidanje u kolektivnom zaboravu večiti antagonizam modernog i tradicionalnog samo su neke okosnice ovog neobičnog romana.