Bedni ljudi

Uz novo izdanje i novi prevod prvenca Fjodora Mihajloviča Dostojevskog posebno treba naglasiti da su u njegovim Bednim ljudima zadate gotovo sve teme kojima će se on posvetiti u narednim delima: mali čovek siromaštvo iz kojeg proizlaze brige i nemiri duše a vode klonuću duha i padu čoveka likovi s društvenih margina opterećeni kompleksom niže vrednosti željni uvažavanja tj. potvrde da su ljudi socijalna nepravda deca-patnici slučajne porodice posrnula devojka nedoumice o Bogu i sudbini prestup i pokajanje… Ipak okosnicu ovog romana predstavlja čista uzvišena ljubav između mlade Varvare Dobrosjolove i starijeg činovnika Makara Djevuškina siromašnih malih ljudi. Forma koju je pisac odabrao omogućila mu je da s velikim lirizmom izrazi duševnu lepotu svojih junaka njihovo mišljenje o raznim pitanjima njihov međusobni odnos i osećanja. U galeriji raznovrsnih likova koja se otkriva pred čitaocem većinu čine bedni ljudi poput glavnih junaka. Sve njih spaja potreba da očuvaju dostojanstvo. Ogromno siromaštvo nije uništilo u njima osećanje čovečnosti i časti. Nasuprot njima stoji imućni Bikov silnik koji se proglašava štićenikom onih koje upropasti i čijoj se volji moraju pokoriti. Na srpskom jeziku (prema podacima biblioteke Matice srpske) Bedni ljudi prvi put su objavljeni 1888. godine – Pančevo Knjižara braće Jovanović prevod Radivoja J. Maksimovića. Od tada pa do danas ovo delo prevedeno je još četiri puta: Bijedni ljudi prevod Milana Bogdanovića Zagreb Narodna knjiga 1919; Jadnici prevod Zorke M. Velimirović Beograd Savremena biblioteka 1921; Bijedni ljudi prevod Ise Velikanovića Zagreb Hrvatski štamparski zavod 1922; Jadni ljudi prevod Radojice Jovićevića Beograd Rad 1983. Svi ovi prevodi doživeli su po nekoliko izdanja pa su Bedni ljudi objavljeni preko dvadeset puta na pređašnjem srpskohrvatskom govornom području.