Grobnica za Borisa Davidoviča

Sedam poglavlja jedne zajedničke povesti" tematski objedinjuju jednu moguću istoriju zla gde se u tropima istorijskog vremena raspliću dramatične i tragične sudbine junaka i žrtava večnog vraćanja istog - ritualnog i faktičkog sravnjivanja računa između metafizike moći logike uslovnosti zakona i nasilja s jedne strane i talaca te večne "božije" i "đavolske" igre. Ove priče satkane na odblescima dokumenata i ozračene vrhunskim i sugestivnim pripovedanjem gestovima naizgled spoljašnje i objektivne naracije kroz pesničku oštrovidnost i osobenu analitiku kišovske ironije uvode nas u vrtoglava porinuća krvi i duše strasti i uverenja straha i ushićenja u istoriju ljudskog drhtanja pred večnim zlom koje povezuje sudbine pravednika otpadnika jeretika razbojnika idealista i konačno ljudi s nečim što se kao neumitnost obnavlja i cinično nadvija nad sudbinama ljudskog sveta. Kiš raskriva velike priče istorije i njihov kanibalski trijumfalizam cepajući zastore i kulise opštih prosvetljenja u ime jedinstvenih i neponovljivih patnji mirijada žrtava."