Igor Mandić na mjesecu

Da li gledate Nedjeljom u dva? Godinama već Aleksandar Stanković u vreme porodičnog ručka seče na rezance raznorazne (visoke) goste ovog nadasve dinamičnog političkog talk showa koji uspešno pospešuje varenje njegovog mnogobrojnog auditorijuma širom čitavog našeg regiona. Ono što je međutim istoj toj publici godinama ostajalo nepoznato jeste da Stanković ujedno i piše o njima. Narativna poezija ili forma kratke poetizovane priče čini se idealnim formatom za ono što Stanković ima da doda o svim tim (anti)-junacima naših dana koji se smenjuju s druge strane onog njegovog famoznog stola u tv-studiju svim tim našim vašim njihovim preambicioznim političarima s misijom «poštenim» tajkunima prodanim dušama autoritarnim gradonačelnicima državotvornim umetnicima zvezdama i zvezdicama budućim premijerima ratnim zločincima ubicama i budalama. Utoliko bi se moglo tvrditi da kratke priče i pesme koje čine ovu zbirku neobičnog naziva – IGOR MANDIĆ NA MJESECU (objašnjenje ko kako i zašto pronaći ćete među koricama) predstavljaju krajnje logički nastavak Stankovićevog profesionalnog interesovanja: sjajnu kombinaciju politike poezije i čistog trača i – ništa drugo da u svemu tome nema i čitavog jednog korpusa intimistički ispisanih stihova koji govore o onom delu Stankovićevog života koji nije vidljiv pred kamerama. Narativne i anegdotske samozapitane vesele ili tužne – ove pesme kratke i ispisane jednostavnim neafektiranim jezikom ponekad su savršeno jasne i s lucidnom duhovitom poentom ponekad opet teško dokučive zatvorene u sebe i zagonetne poput koana. Govoreći na izuzetno sugestivan način o svakodnevnim dramama i suštom intenzitetu svakodnevice one predstavljaju Aleksandra Stankovića kao oštroumnog opažača raznoraznih ljudskih osobitosti.