Turske priče

Teško je naći na Orijentu građevinu koja je cela lepa čista i kojoj se ništa ne bi moglo prigovoriti. Ali s druge strane ne postoji na Istoku građevina koja ma kako oronula i zapuštena bila nema bar pedalj zelene bašte ili česmu žive vode ili samo jednu jedinu saksiju sa pažljivo negovanim cvećem minđušice ili ruže mesečarke.Orijent je divno čudo i najveći užas jer u njemu granica između smrti i života nije jasno određena nego krivuda i treperi.Ivo AndrićJedanaest pripovedaka iz zbirke Turske priče po egzotičnosti tema i udaljenom istorijskom trenutku nalikuju kakvom rukavcu iz Hiljadu i jedne noći. U njima pisac rasvetljava istorijske verske kulturološke i socijalne specifičnosti jednog tegobnog prostora rođenog u patnji i krvi gde vladaju zakoni nepomirljive konfesionalne različitosti; dočarava egzistencijalnu strepnju pravednika suočenih sa moćnicima; pokazuje psihološku eroziju moćnika i pokušaj istrebljenja slabijeg boljeg i lepšeg; razobličava tiraniju i trpljenje u okviru orijentalnog bosanskog sveta izrazite hibridnosti ali odaje i nepodeljenu pohvalu trajnosti lepote koja prevazilazi i samo trajanje zla.