Bojan Stupica - velikan teatra

U svom predgovoru za ovu d r a g o c e n u Misailovićevu studiju o Bojanu Stupici jedan od doajena srpske teatrologije Jovan Ćirilov između ostalog napisao je: „Milenko Misailović je svedok Stupičinog rada kao njegov zvanični pomoćni reditelj dakle bliski saradnik u radu na predstavi „Lede“ u Jugoslovenskom dramskom pozorištu 1953. godine na vrhuncu njegovih stvaralačkih moći“. Iza ove Ćirilovljeve naizgled usputne opaske stoji činjenica da je autor itekako iz prvog plana bio upoznat sa Stupičinom ličnošću i stvaralaštvom. To je velika prednost s obzirom da je o ovom proslavljenom reditelju mogao da piše i istraživač koji nije imao tako veliku privilegiju. Misailović se pomenutom prednošću služi na najbolji mogući način inventivno i zanimljivo. U prvom delu knjige autor sagledava Bojana Stupicu kao profesora režije i glume opisujući njegov prvi susret sa studentima ondašnje „Visoke filmske škole“: „Gleda nas on srdačno i dobrodušno oči mu sjaje a osmeh na usnama poigrava: vidi se da je Bojan ganut ovim susretom. Kao da u sebi kaže hrabreći se: - Izdržaću i ovo(…) I prva glasna rečenica koju je Bojan optimistički uputio okrenut više rediteljskoj grupi bila je: - Dakle i svi vi mislite biti reditelji“? Iz ovog kratkog citata možemo da se osvedočimo u Misailovićevu dokumentarnost inventivnost u iznošenju biografskih činjenica i zanimljivom zapažanju. Autor sa puno živih slika opisuje kako je Bojan Stupica stvaralački uticao na svoje studente u Beogradu Zagrebu i Ljubljani. Potom: kako je režirao Krležinu „Ledu – komediju jedne karnevalske noći“ i još mnogo sličnosti. Poslednji deo knjige ima romantičan okvir njegov naslov glasi: „Završni pogledi na Bojana i Miru Stupicu – zajedno“. Na stranicama Misailovićeve knjige ličnost Bojana Stupice pozorišnog dramskog i operskog reditelja radio reditelja filmskog i TV reditelja scenografa kostimografa pozorišnog i filmskog glumca uokvirena je u jednu zanimljivu biografiju uspešnog i neobičnog čoveka.