Solidarność i Lech Wałęsa / Solidarity and Lech Wałęsa 1980-1990

lengyel-angol nyelvű kiadás

„Solidarność miała prostą filozofię: jeśli nie możesz podnieść jakiegoś ciężaru, a wtedy tym ciężarem był komunizm, to poproś innych do pomocy. Razem damy radę. Dzisiaj również potrzebna jest nam Solidarność, ale już nie jako związek zawodowy. Mamy inne ciężary, jak choćby epidemie czy problemy ekologiczne. Żeby poradzić sobie z tymi wyzwaniami, musimy dążyć do solidarności na skalę globalną” – pisze Lech Wałęsa we wstępie do fotograficznych wspomnień z lat 1980-90.

Album „Solidarność i Lech Wałęsa 1980-1990” to fotograficzna opowieść o polskiej drodze do wolności, o ludziach poddanych dziejowej próbie w szarości PRL-u, o czasach wielkiego antykomunistycznego ruchu społecznego, którego światowym symbolem stał się elektryk z gdańskiej stoczni. Opowiadamy także o rodzinie „człowieka z nadziei”. Kiedy 14 sierpnia 1980 roku przyszły lider Solidarności podróżował ze Stogów tramwajem nr 9 do centrum miasta, by rozpocząć strajk, jego żona była przekonana, że Lech jedzie do Urzędu Stanu Cywilnego zarejestrować urodzoną niespełna dwa tygodnie wcześniej córkę Anię. Nie powiedział domownikom, że będzie prowadzić robotników do walki o chleb i wolne, niezależne od władzy związki zawodowe. O tym, że spod bramy nr 2 Stoczni Gdańskiej im. Lenina poprowadzi narody do wolności, nie mógł wtedy ani wiedzieć, ani nawet marzyć. Świat nie wiedział, że patrzy na wydarzenia, które zwiastują początek końca komunizmu w Europie. Dzień po podpisaniu Porozumień Sierpniowych Lech i Danuta Wałęsowie spacerowali po stoczni, prowadząc się pod ręce. Mąż opowiadał żonie o strajku, pierwszej parze na każdym kroku towarzyszyli uradowani stoczniowcy.