Pariski splin

I danas posle 150 godina pesme iz “Pariskog splina” deluju veoma moderno modernije i od poneke savremene literature. Poetski dočaravajući život u velikom gradu Bodler nastoji da uhvati" ono što je u slučajnim i prolaznim prizorima iz urbanog života večno neprolazno i suštinsko. Ali pesme u prozi ne vezuju se samo svojom sadržinom za prizore iz gradskog života; i samom svojom formom "muzikalnom ali bez ritma i rime gipkom i grubom" one dočaravaju haotičnu otuđenu i fascinantnu atmosferu "velike ljudske pustinje". Upravo "u boravljenju po golemim gradovima u ukrštanju njihovih bezbrojnih odnosa" kaže Bodler rađa se ideal ove fragmentarne impresionističke proze - moderne i po svom senzibilitetu po ambivalentnoj karakterističnoj mešavini lirizma i ironije čulnosti i duhovnosti u kojoj se ogledaju "heroizam modernog života" i njegova bodlerovska bizarna lepota."