Kraj poezije

Topografija melanholije u poeziji Radomana kanjevca ispisana je rukom putnika koji ne žuri nikuda niti pokušava da ikuda stigne - zato što i nema konačnog odredišta.Takvo odredište on tek naslućuje i sanja svestan da su ostvareni snovi obično još veća laž od onih neostvarenih.Rečenicom koja svoju uzbudljivost duguje pored ostalog i sposobnosti da u siti mah bude i odvažno iskrena i otmeno suzdržana i zajdeljivo ironična i lekovito blaga Kanjevac s lakoćom koja razoružava lako dopire do čitaoca svesno prkoseći naslovu pod kojim su okupljene njegove pesme u ovoj zbirci.