Stih i smisao

U knjizi Stih i smisao Vasa Pavković jedan od najagilnijih srpskih pesnika i književnih kritičara bavi se promišljanjem srpskog lirskog pesništva u poslednjih vek i po. Razmatrajući različite fenomene Pavković piše o poeziji Kostića Ćurčina i M. Jakšića kao klasika ali i o poeziji modernih pesnika čije je delo obeležilo drugu polovinu XX veka: Pope Daviča Raičkovića Pavlovića Hristića Simovića... S jednakom interpretativnom strašću on govori o Tanasiju Mladenoviću Srbi Mitroviću Brani Petroviću Desimiru Blagojeviću Vojislavu Despotovu Miroslavu Maksimoviću ali i pesnicima koji su igrom životnih okolnosti više ili manje ostali po strani od interesovanja srpske književne kritike: Lazi Laziću Dušku Radoviću Miodragu Stanisavljeviću Nikoli N. Guzijanu Branku Čučku Kseniji Zečević Petru Miloševiću... Delo pesničkih savremenika koji pripadaju književnoj Pavkovićevoj generaciji našlo je u njemu odanog tumača pa su u koricama knjige Stih i smisao i tekstovi o Novici Tadiću Slobodanu Zubanoviću Bratislavu Milanoviću Mariji Šimoković Radmili Lazić Milovanu Marčetiću sve do nešto mlađih Nikole Vujčića Živorada Nedeljkovića i Vojislava Karanovića.”