Antropopeja

Gledano iz perspektive sinhronije u književnom životu svake kulture postoje centar i periferija pri čemu treba znati da stanovnici centra neke književnosti nisu ono najbolje što u njoj egzistira. Asinhrono proučavanje književnosti kako-tako stvari postavi na svoje mesto ali ono obično dođe sa zakašnjenjem i kada kod učesnika književnog života uveliko splasne stvaralački naboj. Srpska književnost u tom smislu nije nikakav izuzetak i odvajkada je bila prepuna aksioloških tenzija socijalnih izneveravanja i netrpeljivosti.Kad je reč o savremenoj srpskoj književnosti odnos između središta i margine prevashodno je određen klanovskim uslovnostima zatim političkim ishodištima pa tek onda estetskom provenijencijom. Naravno odnosi u sveri javnog života i materijalni momenti kao i generacijske uslovnosti presudno su doprineli polarizaciji književnog života i uspostavljanju iskrivljenog aksiološkog sistema. Možda to nije toliko uočljivo u njenom žanrovskom sistemu ali jeste u jednoj baruštini savremenog književnog života koju tvore univerzitetska i tekuća književna kritika. Isti ljudi već nekoliko decenij? naseljavaju književne žirije isti ljudi sa upornošću na kojo? bi im mnogi pozavideli izdaju propusnice za književni centar odnosno presude za književnu periferiju njenu anonimnost i vešala.U ovu sumornu sliku savremene srpske književnosti u domenu književne kritike mnogi se ne uklapaju. To pre svega važi za Jasminu Ahmetagić. Stvara?ci koji prate savremenu srpsku književnost na distanci i od centra i od periferije nagledali su se kako se autori sele iz centra na marginu i obrnuto ali mnogi kažu da odavno nisu sreli ni oštroumniju ni hrabriju ni nepotkupljiviju osobu od ovog znalca koji raspolaže izuzetnim interpretativnim umećem retkim darom za analogije za otkrivanje tajanstvenih veza među različitim pismima i kulturama hrabrošću za izricanjem utemeljenih književnih sudova odsustvom svake malicioznosti jer se rukovodi mišlju da je svaka prava umetnost pre svega profetska a to znači otkrivalačka delatnost a tek potom rekolektivna taktika pomoću koje se stiže do zapretanih mogućnosti jezika.