Uvod u teorije smeha

Studija Igora Perišića objavljena u Glasnikovoj kolekciji “Pojmovnik” posvećena je najneuhvatljivijem književno-teorijskom pojmu – smehu. O smehu se do sada pisalo i piše se u filozofskom psihološkom fiziološkom sociološkom kulturološkom i antropološkom ključu ali književnoteorijski pristup fenomenu smeha podrazumeva interdiciplinarni pristup i odricanje od mogućnosti konstituisanja jedne opšte jedinstvene teorije smeha. Njoj Perišić pretpostavlja pluralitet postojećih teorija. On u svojoj studiji nakon nekih terminoloških i metodoloških razgraničenja daje najpre sistematizovanu tipologiju pojma smeha u dosadašnjoj tradiciji a zatim iznosi pojedinačne teorije počev od Platonove i Aristotelove preko Hobsove Šopenhauerove Bergsonove Frojdove Pirandelove i drugih zaključno sa Bahtinovom Ekovom i Propovom – ukupno dvadesetak kratkih pregleda teorija smeha nastalih u rasponu od dve i po hiljade godina. Po rečima autora njegova namera je bila da izlažući postojeće teorije smeha postavi iste u novi kontekst u kojem će možda biti moguće objasniti šta smehologiji može da doprinese termin utopija smeha kao i teorija koja na njemu može da nastane.