Mesta koja volimo

Gojko Božović je istrajni pratilac ali i akter savremene srpske pesničke scene što njegova čitanja obeležava pozicijom saučesnika najpre po merilu bližeg razumevanja koje „stvaralačka kritika“ sobom nosi. Generacijski i poetički raspon obuhvaćen Božovićevim esejima o savremenoj srpskoj poeziji pruža široku i utoliko reprezentativniju sliku konteksta kojim se bavi. Otvoren za razlike (što je samo drugo ime za samosvojnosti koje umetnost i čine) Božović s jednakom pažnjom piše o autorima međusobno veoma udaljenim u poetičkom prostoru. Naći će se u knjizi Mesta koja volimo i eseji o pesnicima tradicionalnije izvedenim potom o autorima što u ravnoteži drže klasične i moderne vrednosti kao i onim radikalnije prakse pa sve do ispisnika ovoga pesnika i tumača. Božović u esejima precizne i efektno oblikovane kritičke retorike teži da sagleda obrise celine jednog složenog toka ali i da ga promisli u dublje postavi u odnosu prema epohalnom okruženju.