Govor pećinskih senki

Predstava o svetu kao pećini potiče od predstave pećine kao sveta. Pećina je početak ali i predmet naših latentnih želja i nostalgičnih sanjarija čija je kosmička simbolika sačuvala svoju tajnu za koju su i vezani znaci kraja dotadašnjeg i početak novog sveta. Ukoliko je na početku bila kulturni izazov ona se nakon pređenog puta pokazuje kao civilizacijsko iskušenje. Zatvaranje u planetarnu pećinu je apokaliptična pretnja našoj realnosti u kojoj se krećemo sve dublje ka njenom dnu. Bežeći od praznine kao besmisla opredmetili smo svet i suočili se sa besmislom postvarenog sveta. Zatečeni u lavirintu postojanja naslućujemo izlaz i očekujemo oslobađanje od nagomilanih i suvišnih materijalnih informatičkih i duhovnih proizvoda. To oslobađanje dolazi kao praznik životnog postojanja koje se otvara u mogućnosti neposrednog osećanja i doživljavanja sebe u osvitu promenjenog obnovljenog i drugačijeg sveta.