Zimska šetnja

Kuzmanovićeva knjiga je pre svega i iznad svega knjiga o jeziku koji izdaje sebe samog. U trenutku kada se jezik podredi nejezičkim (višim) interesima (državnim nacionalnim dnevno-političkim finansijskim društvenim...) on istog časa nezadrživo neumitno počinje da ponire da se stropoštava da (pro)pada. Naš ga pisac presreće baš tada. Bez pardona na trenutke neodoljivo duhovito uzdajući se u sopstveni besprekoran jezički izraz Kuzmanović razara jezičke (polu)tvorevine koje se bestidno šepure po srpskoj javnoj sceni ne obazirući se na to ko ih je potpisao ne hajući za čaršijski bruj i pacovske kanale.