Aleksandrida

Koristeći kao pripovednu matricu poznatu istorijsku priču o Aleksandru Makedonskom i njegovom osvajanju sveta lišavajući se dakle faktora proznog iznenađenja Vladimir Pištalo nam ustvari priča o pripovedanju samom i o tome kako literatura snove o moći i o besmrtnom uvek iznova ispisuje kroz preplet četiri vrste borhesovskih velikih priča - o potrazi i o povratku o opsedanju grada i o žrtvovanju božanstva. Na način moderne bajke one koja podrazumeva čitalačko potonuće u mnoštvo pesničkih figura ili otrkrivanja drugačijeg sveta kroz oneobičene sinestetičke momente proznog pisma Pištalo u deset poglavlja ispripovedanih praktično u jednom dahu ispisuje naoko zaobilazno onu vrstu stilskih vežbi koja za temu imaju dokazivanje postojanja pripovedača i njegove svesti. Nova knjiga povest ili novela "Aleksandrida" ili pak kako sam pisac kaže "saga o tome šta je svet i šta nije svet gde on počinje a gde prestaje" vraća ovog autora ka njegovim ranim proznim strategijama iz knjiga "Manifesti" (1986) i "Korto Malteze" (1987) odnosno ka ekspresivnom zaoštravanju pripovednog i ontološkog smisla kroz poetizovan unutarjezički rad na vlastitoj varijanti slikovnog pisma.