Svi na kraju kažu mama

Polazeći od pozicije da ’nije svesnost ta koja određuje život nego nesvesnost’ Ljiljana Đurđić kroz osam priča i jednu novelu Isidora jedna moguća priča pripoveda o različitim vrstama putovanja kroz vreme i prostor između ličnog i opšteg izvan slučajnosti i istorije… Prateći pojednce nemoćne samo spram blizine smrti koja na različite načine stiže ali i spram sistema koji i u promeni ostaje isti ove priče usred opšteg i banalnog razotkrivaju lično i bitno u njihovim životima. Iako su im katarze često zakasnele izvan moći da se išta promeni jer smrt najbližeg je već tu ludilo je izvesno vapaj za ljubavlju obesmišljen putovanje nemoguće kao i komunikacija a misteriozni uništeni rukopis već u startu nestvaran uvidi u živote Đurđićkinih junaka uverljivo svedoče o onoj stvarnosnoj moći koju ima pripovedanje.